H Λατινική Επισκοπή, η οποία είχε ιδρυθεί στην Λευκάδα το 1334, μολονότι δεν υπήρχαν μεταγενέστερα Καθολικοί, εφόσον διατηρείτο η Φραγκοκλησιά, δεν παρέλειπε να έχει αντιπρόσωπό της να τη διατηρεί, να την περιποιείται. Ένας τέτοιος αντιπρόσωπος αναφέρεται στις παραδόσεις του χωρίου ονόματι Αυγουστίνος που ζούσε μετά της συζύγου του και πέθανε γύρω στα 1700 και ενταφιάστηκε στη ρίζα του μεγάλου κυπαρισσιού έξω από την εκκλησία.

Μετά την εγκατάλειψη της καθολικής εκκλησίας αφού γκρεμίστηκε από τους κατά καιρούς σεισμούς, είχε απομείνει ακέραμο το Άγιο Βήμα, το οποίον καλύφθηκε από χώματα μέχρι και πιο πάνω από το θόλο.

Από το μέρος εκείνο και προς ανατολάς κτίσθηκαν οι Άγιοι Απόστολοι σε μικρή απόσταση από τον ιδιοκτήτη του κτήματος Ψιλλιανόν, κάτοικον Λευκάδας.

Μετά τον θάνατόν του περιήλθε εις την κατοχή του πληρεξουσίου του Αντύπα, οι απόγονοι του οποίου διεκδικούσαν πλέον ως ιδιοκτησία τους.

Ως ενορίτες ήταν όλοι οι κατοικούντες στο κάτω μέρος της δημοσίας οδού, οι οποίοι εξέλεγαν επιτρόπους. Το 1869 είχε καεί κατά το ήμισυ. Κατά το 1875 έγινε επί επιτροπείας Πολίτη, Σταμούλη, Βαμβακά, επέκταση προς δυσμάς. Κτίσθηκε ολόγυρα και έκτισαν ακόμη δυο κελιά, όπου έμεναν καλόγριες.

Το 1876 έγινε το γυναικείο, κλείσματα,ταβάνι από τον ξυλουργό Ν. Δρακονταειδή και τέμπλο από τον Η. Μεντσικώφ.

Κατά τους προ του 1800 χρόνους στον χώρο μπροστά από την εκκλησία γίνονταν χοροί και διασκεδάσεις κατά τις εορτές.

Τότε ορίσθηκε και ως πανηγύρι του χωριού η ημέρα των Αγίων Αποστόλων 29 και 30 Ιουνίου, ως η καταλληλότερη εποχή για τους αγρότες, διότι συνέπιπτε με το τέλος της συγκομιδής των σιτηρών και μετά από κάποιο καιρό θα κατέβαιναν στον κάμπο για την σταφίδα. Μετά την ανακαίνιση του ναού ανεφύη διένεξη μεταξύ των Αντυπαίων και των ενοριτών, διότι οι πρώτοι ήξεραν να διαχειρίζονται και να καρπούνται τα της εκκλησίας ανεξέλεγκτα, αρνούμενοι να στέλνουν απολογισμό, όπως επιβαλλόταν, εις τον αρχιεπίσκοπο και ενίοτε κλέβοντας την εκκλησία έδιωχναν και τον εφημέριον.

Οι ενορίτες έκαναν αγωγή και η δίκη διήρκεσε δύο χρόνια.
Τέλος εξεδόθη η απόφαση δια της οποίας οι Αντυπαίοι δεν θα είχαν στο μέλλον το δικαίωμα να απαγορεύσουν στους ενορίτες τον εκκλησιασμό όπως και κάθε ιερουργία, ως και τον ενταφιασμό. Κατά το έτος 1948 κατέστη από τους σεισμούς ετοιμόρροπο το Αγ. Βήμα. Τότε ο Μητροπολίτης απαγόρευσε τη λειτουργία μέχρι επισκευής του.

Η επισκευή του Αγ. Βήματος έγινε εξ ολοκλήρου με έξοδα του εν Αυστραλία Β. Κ. Αντύπα μέσω του γαμπρού του Β. Ραυτόπουλου.

Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Γεράσιμου Δρακονταειδή, "Ενθυμήματα της Ιστορίας και της ζωής"
ΥΓ.: Κατά το 1993 ο κτήτορας Αντύπας Απόστολος επισκεύασε την εκκλησία, την σκεπή της, τους τοίχους, με αποτέλεσμα όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός ελέγχθηκε από τους μηχανικούς του Υπουργείου Πολιτισμού και βρέθηκε σε καλή κατάσταση. Μέχρι σήμερα συνεχίζει να συντηρεί την εκκλησία. Με την ιστορική απόφαση του Αρείου Πάγου οι Αντυπαίοι παρέμειναν κτήτορες και η εκκλησία παραμένει ανοικτή προς θεία λατρεία.